Here are some more fables from Clarke's Fabulae Aesopi Selectae, or, Select Fables of Aesop, where you can find English translations of these fables. You can also click here for all the Clarke fables at this blog.
121. De Coriario Emente Pellem Ursi Nondum Capti a Venatore
Coriarius,
accedens ad venatorem,
emit pellem ursi ab eo,
et protulit pecuniam pro ea.
Ille dixit sibi
non esse pellem ursi
in praesentia;
ceterum postridie
profecturum venatum
et,
urso interfecto,
pollicetur
se daturum pellem illius ei.
Coriarius,
profectus in silvam,
ascendit altissimam arborem
ut inde prospiceret
certamen ursi et venatoris.
Venator, intrepidus,
profectus ad antrum
ubi ursus latebat,
canibus immissis,
compulit illum exire,
qui,
ictu venatoris evitato,
prostravit eum humi.
Tunc venator,
sciens
hanc feram non saevire
in cadavera,
suo anhelitu retento,
simulabat se mortuum.
Ursus, olfaciens,
cum deprehenderet illum
nec spirantem naso
nec ore,
abscessit.
Coriarius,
cum perspiceret
feram abesse
ac adesse
nihil amplius periculi,
deducens se ex arbore
et accedens ad venatorem
qui,
audebat nondum surgere,
monebat illum ut surgeret;
deinde interrogavit
quid ursus esset locutus
ei ad aurem.
Cui venator inquit,
"Monuit me
ne vellem deinceps
vendere pellem ursi,
nisi prius ceperim eum."
Morale.
Haec fabula indicat
incerta
non habenda
pro certis.
122. De Eremita et Milite
Quidam eremita,
vir sanctissimae vitae,
hortabatur militem,
ut,
seculari militia relicta
quam
pauci exercent
absque offensa Dei
et discrimine vitae,
tandem traderet se
quieti corporis
et consuleret
saluti animae.
Cui
miles inquit,
"Pater,
faciam
quod mones;
nam est verum
quod
hoc tempore
milites
neque audent exigere stipendia,
licet sint exigua,
neque praedari.
Morale.
Haec fabula indicat
multos renunciare vitiis
quia
illi non possunt
exercere illa amplius.
123. De Viro et Uxore Bigamis
Quidam vir,
sua uxore defuncta
quam valde dilexerat,
sua uxore defuncta
quam valde dilexerat,
duxit alteram,
et ipsam viduam,
quae
assidue objiciebat ei
virtutes et fortia facinora
prioris mariti.
Cui,
ut referret par,
ipse quoque
referebat
probatissimos mores
et insignem pudicitiam
defunctae uxoris.
Autem
quodam die,
irata suo viro,
dedit partem caponis
quem
coxerat in cenam utriusque,
pauperi petenti eleemosynam,
dicens,
"Do hoc tibi
pro anima
mei prioris viri."
Quod
maritus audiens,
paupere
accersito ab eo,
dedit reliquum caponis ei,
dicens,
"Et ego quoque
do hoc tibi
pro anima meae
defunctae uxoris."
Sic illi,
dum alter cupit
nocere alteri,
tandem
non habuerunt
quod cenarent.
Morale.
Haec fabula monet
non esse pugnandum
contra eos
qui possunt
vindicare se optime.
124. De Leone et Mure
Leo,
captus laqueo
in silva,
cum videret
se ita irretitum
ut non posset
explicare se inde,
rogavit murem
ut,
laqueo abroso ab eo,
liberaret eum,
promittens
se non futurum
immemorem tanti beneficii.
Quod
cum mus fecisset prompte,
rogavit leonem
ut traderet sibi filiam
in uxorem;
leo non abnuit
ut faceret rem gratam
suo benefactori.
Autem
nova nupta,
veniens ad virum,
cum non videret eum,
casu
pressit illum suo pede
et contrivit.
Morale.
Haec fabula indicat
matrimonia et cetera consortia
improbanda
quae contrahuntur
ab imparibus.
125. De Ulmo et Silere
Ulmus,
nata in ripa fluminis,
irridebat siler
proximum sibi
ut debile et infirmum
quod
flecteretur
ad omnem, vel levissimum,
impetum undarum;
autem
extollebat
suam firmitatem et robur
magnificis verbis
quod
inconcussa pertulerat
assiduos impetus amnis
multos annos.
Autem
ulmus, tandem perfracta,
maxima violentia undarum
trahebatur ab aquis.
Cui siler, ridens, inquit,
"Vicina,
cur deseris me?
Ubi nunc est tua fortitudo?"
Morale.
Fabula indicat
eos esse sapientiores
qui cedunt potentioribus
quam
qui, volentes resistere,
superantur turpiter.
No comments:
Post a Comment
Comments are limited to Google accounts. You can also email me at laurakgibbs@gmail.com or find me at Twitter, @OnlineCrsLady.