116. De Carduele et Puero
Carduelis,
interrogata a puero
a quo
fuerat habita suis deliciis
et nutrita suavibus cibis,
cur,
egressa cavea,
nollet regredi,
inquit,
"ut possim pascere
meo arbitratu,
non tuo."
Morale.
Haec fabula indicat
libertatem vitae
anteponendam cunctis deliciis.
117. De Scurra et Episcopo
Scurra,
accedens
ad quendam episcopum,
divitem quidem, sed avarum,
calendis Januarii,
petebat aureum numisma
nomine strenae.
Antistes dixit
hominem insanire
qui crederet
tantam pecuniam dari sibi
in strenam.
Tum scurra
coepit efflagitare
argenteum nummum.
Sed,
cum ille diceret
hoc videri nimium sibi,
orabat
ut traderet sibi
aereum quadrantem.
Sed,
cum non posset
extorquere hunc
ab episcopo,
inquit,
"Reverende pater,
imperti me
tua benedictione
pro strena.
Tunc episcopus inquit,
"Fili,
flecte tua genua
ut benedicam tibi."
At scurra inquit,
"Ego nolo
tuam tam vilem benedictionem,
etenim
si valeret aereum nummum,
profecto
nunquam concederes eam mihi."
Morale.
Haec fabula est confecta
contra eos episcopos et sacerdotes,
qui
aestimant opes et divitias
pluris quam
sacra et mysteria ecclesiae.
118. De Upupa Honorata Indigne.
Fere omnes aves
invitatae ad nuptias aquilae
ferebant indigne
upupam praeferri ceteris
quia
esset insignis corona
et ornata versicoloribus pennis,
cum esset semper solita volitare
inter stercora et sordes.
Morale.
Haec fabula arguit
stultitiam eorum
qui
in honorandis hominibus
potius soleant observare
nitorem vestium
et praestantiam formae
quam
virtutes et mores.
119. De Sacerdote et Piris
Quidam gulosus sacerdos
proficiscens extra patriam
ad nuptias
proficiscens extra patriam
ad nuptias
ad quas fuerat invitatus,
reperit acervum pirorum
in itinere
quorum attigit
ne unum quidem;
quin potius,
habens ea ludibrio,
conspersit urina,
etenim indignabatur
cibos huius modi afferri
in itinere
qui accedebat
ad lautas epulas.
Sed,
cum offendisset in itinere
quendam torrentem
ita auctum imbribus
ut non posset transire eum
sine periculo vitae,
constituit redire domum;
autem, revertens jejunus,
fuit oppressus tanta fame
ut,
nisi comedisset illa pira
quae consperserat urina
cum non inveniret aliud,
fuisset extinctus fame.
Morale.
Haec fabula admonet
nihil esse contemnendum
cum nihil sit
tam vile et abjectum
quod non possit
aliquando esse usui.
120. De Porco et Equo
Porcus,
conspiciens equum bellatoris
qui, cataphractus,
prodibat ad pugnam,
inquit,
"stulte, quo properas?
etenim
fortasse morieris in pugna."
Cui
equus respondit,
"cultellus
adimet vitam tibi,
impinguato
inter lutum et sordes,
cum gesseris nihil
dignum laude;
vero
gloria
comitabitur meam mortem.
Morale.
Haec fabula innuit
esse honestius occumbere,
rebus gestis praeclare,
quam
protrahere vitam
actam turpiter.
No comments:
Post a Comment
Comments are limited to Google accounts. You can also email me at laurakgibbs@gmail.com or find me at Twitter, @OnlineCrsLady.