Clarke: Latin (23)

Here are some more fables from Clarke's Fabulae Aesopi Selectae, or, Select Fables of Aesop, where you can find English translations of these fables. You can also click here for all the Clarke fables at this blog.

111. De Urso et Apibus

Ursus
ictus ab ape
est percitus
tanta ira,
ut discerperet tota alvearia
unguibus,
in quibus
apes mellificaverant. 

Tunc 

universae apes, 

cum viderent 

suas domos dirui, 

cibaria auferri, 

filios necari, 

subito impetu 

invadentes ursum, 

paene necavere 

aculeis; 

qui 

vix elapsus 

ex earum manibus 

dicebat secum, 

"quanto erat melius
tolerare aculeum unius apis, 

quam 

concitare tot hostes in me 

mea iracundia?"

Morale. 

Haec fabula indicat 

esse longe melius 

sustinere injuriam unius

quam, 

dum volumus punire unum, 

comparare multos inimicos.

illustration by Barlow

112. De Milite te Duobus Equis

Miles 

habens optimum equum 

emit alium 

nequicquam parem illi 

bonitate, 

quem nutriebat 

multo diligentius 

quam priorem. 

Tum posterior 

ait sic priori, 

"cur 

dominus curat 

me impensius 

quam te,

cum sim comparandus tibi 

neque pulchritudine, 

neque robore, 

neque velocitate?"

Cui ille inquit,

"haec est natura hominum:

ut sint semper benigniores 

in novos hospites."

Morale. 

Haec fabula indicat 

amentiam hominum, 

qui 

solent anteponere nova 

veteribus, 

etiamsi 

sint deteriora.

113. De Aucupe et Fringilla

Auceps
tetenderat retia
volucribus

et effuderat largam escam 

illis 

in area; 

tamen 

non capiebat aves pascentes 

quia 

videbantur paucae sibi;

quibus pastis

ac avolantibus, 

aliae 

adveniunt pastum; 

quas quoque 

neglexit capere 

propter paucitatem. 

Hoc ordine servato 

per totum diem,

ac 

aliis advenientibus, 

aliis abeuntibus, 

illo semper expectante 

maiorem praedam, 

tandem 

coepit advesperascere.

Tunc auceps, 

spe amissa 

capiendi multas, 

cum iam esset 

tempus quiescendi, 

attrahens sua retia, 

cepit tantum unam fringillam, 

quae infelix avis 

remanserat in area.

Morale. 

Haec fabula indicat

eos 

saepe vix posse capere pauca

qui 

volunt comprehendere omnia.

114. De Sue et Cane

Sus 

irridebat odorisequum canem, 

qui 

adulabatur domino 

murmure et cauda, 

a quo 

fuerat instructus 

ad aucupatoriam artem 

multis verberibus 

et vellicationibus aurium;

cui canis inquit, 

"insane, 

nescis 

quae sum consecutus 

ex illis verberibus,

etenim 

per ea 

vescor suavissima carne 

perdicum et coturnicum."

Morale. 

Haec fabula 

admonet nos

ne feramus 

iniquo animo 

verbera praeceptorum, 

quae 

consueverunt esse 

causa multorum bonorum.

115. De Trabe Increpante Pigitiam Boum

Trabs

quae vehebatur curru

increpabat boves

ut lentulos, 

dicens, 

"pigri! 

currite, 

nam 

portatis leve onus."

Cui 

boves responderunt, 

"irrides nos? 

Ignoras

quae poena manet te. 

Nos deponemus 

hoc onus 

cito: 

autem tum 

tu cogeris sustinere

quoad rumparis."

Trabs indoluit

nec ausa est 

amplius lacessere boves 

conviciis. 

Morale. 

Haec fabula 

monet quemlibet

ne insultet 

calamitatibus aliorum

cum ipse possit 

subjici majoribus.