De vulture et aviculis (iterum!)

I promised Hector a prose version of the Vulture's Birthday Party, and here it is. Actually, here they are; two prose versions! First, Irenaeus's version from his wonderful Mithologia Sacro-profana... a hard-to-find 17th-century book, but it is at Google Books and at the Munich MDZ.

I haven't changed the word order, but I've put in some line breaks to help with the syntactical pauses:

15. De vulture et aviculis

Vultur,

volens laute prandere 

et ventrem suum delicatis cibis infercire, 

invitavit aviculas ad convivium, 

Natalem suum, 

ut dicebat, 

celebraturus. 

Haec fama exiit inter eas, 

et hoc aucupio incautas fefellit. 

Veniunt igitur undique, 

existimantes 

invenire mensas 

omnis generis deliciarum refertas, 

non de suo paraturas. 

Sed ubi 

adventatis ac coactis omnibus 

fores occlusae sunt, 

et Vultur rapere, 

et mactare, 

et occidere coepit. 

"O insanas nos, 

et vecordes," 

inquiunt, 

"quae Vulturi, inimico nostro, 

fidimus, 

et apud eum 

putantes 

reperfire escas, 

ipsae 

eius escae

factae sumus."

Here's an illustration from Salomon's 16th-century Aesop:

And for a simpler prose version, here's one from a 19th-century Latin schoolbook (hence the macrons), Jacobs' and Döring's Elementarbuch.

Vultur 

aliquando 

aviculās invītāvit ad convīvium, 

quod 

illīs datūrus esset 

diē nātālī suō. 

Quae cum ad tempus adessent, 

eās carpere et occīdere, 

epulāsque sibi dē invītātis 

īnstruere

coepit.

illustration a Spanish Steinhowel: